Sinds 2019 ligt een van de grootste aandachtspunten voor verbetering van rechten van LHBTI+ - personen bij het onderdeel ‘Hate crime & Hate speech’. Het tekort aan wetgeving en informatie over de te nemen -juridische- weg omtrent Hate crime & Hate speech delicten vormt een struikelblok voor de LHBTI+ -community. Zeker voor een land als Nederland, waar antidiscriminatiewetgeving zelfs onderdeel is van onze klassieke grondrechten, is het schrijnend dat er niet actief genoeg wordt gewerkt aan nieuwe wetgeving of het aanpassen van bestaande wetgeving om LHBTI+ -personen hiertegen beter te beschermen.
Na november 2019 stagneerde Nederland op de Rainbow Map, en bleef vanaf dat jaar alleen nog maar zakken op de wereldranglijst voor rechten van LHBTI+ -personen (de Rainbow Map). De overkoepelende belangenorganisatie ILGA -die verantwoordelijk is voor het jaarlijks opstellen van deze ranglijst- heeft de Nederlandse overheid herhaaldelijk gevraagd om betere en specifiekere wetgeving op te stellen waarmee LHBTI+ -personen juridische stappen kunnen nemen tegen Hate crime & Hate speech delicten. Echter is daar tot op heden niet voldoende mee gedaan.
Andere tijden
De tijd waar we in leven biedt steeds meer ruimte voor mensen om zich te uiten, zo ook op het gebied van de LHBTI+ -community. Door de (gender)diversiteit die is ontstaan, volstaat de ‘algemene wetgeving’ waar men zich bijvoorbeeld ingeval van Hate crime & Hate speech op kan beroepen, niet meer.
Een voorbeeld hiervan is artikel 1 Grondwet. Dit klassieke grondrecht ziet voor Hate crime & Hate speech jegens LHBTI+ -personen sec genomen alleen op discriminatie op geslacht. Vaak volstaat het echter niet om hier een beroep op te doen, in een zaak of aangifte die specifieker is dan discriminatie op geslacht. Omdat er geen passendere wetgeving is waarop deze groep zich kan beroepen, moeten ze het doen met dat wat ze hebben en daar gaat het vervolgens mis. Men wordt ontmoedigd om verdere stappen te nemen dan alleen het doen van aangifte door de beperkte mogelijkheden binnen onze huidige wetgeving. De blijvende diversiteit vraagt daarom om specifiekere wetgeving.
Geen juridische noodzaak
Al ruim 20 jaar wordt er door verschillende belangenorganisaties en actiegroepen getracht om de overheid te overtuigen specifiekere wetgeving te realiseren. Door o.a. de COC, ILGA en TNN is voorgesteld om LHBTI+ -rechten te verankeren in artikel 1 grondwet, andere wetgeving op te nemen in o.a. Het Wetboek van Strafrecht, straffen op delicten met een discriminerende achtergrond te verzwaren, en is de overheid -meer specifiek de minister van justitie- gevraagd een plan van aanpak op te stellen om in deze problematiek te voorzien.
Sinds eind 2019 begin 2020 lag er een actieplan bij de Tweede Kamer over veiligheid van LHBTI+ -personen, maar een echte verandering of wetswijziging bleef uit. Maar waar ligt dit dan aan? In een reactie van de overheid inzake kamervragen in 2019 bleek dat de overheid vond dat dit probleem geen juridische noodzaak had maar slechts een maatschappelijke, en voor een grondwetswijziging is er zowel een juridische als een maatschappelijke noodzaak nodig.
Op 15 Maart 2022 is er dan eindelijk een wetsvoorstel door de Tweede Kamer aangenomen dat twee bepalingen wil toevoegen aan de Grondwet. ‘Seksuele gerichtheid en ‘handicap’ worden tevens toegevoegd als verboden discriminatiegronden, mits de Eerste Kamer ook instemt met dit voorstel voor grondwetswijziging. Voordat een Grondwet gewijzigd wordt moet het voorstel voor de tweede keer door de Tweede Kamer en de senaat worden behandeld en aangenomen. Hierbij moet er een meerderheid zijn van twee derde. In juni 2020 werd voor het eerst door de Tweede Kamer het voorstel aangenomen, en door de Senaat in februari 2021. Later dit jaar zal de senaat het voorstel opnieuw in behandeling nemen, en de Eerste Kamer moet nog voor de tweede keer instemmen. Voordat de wetswijziging er daadwerkelijk komt, gaat er nog te veel tijd overheen. In deze wachttijd moet er dus ook een oplossing komen die niet allee nu gebruikt kan worden, maar waar ook na de wetswijziging nog een beroep op gedaan kan worden.
Nú recht kunnen halen
Er bestaat een juridische weg, die het mogelijk maakt om recht te halen in gevallen van Hate crime & Hate speech bij LHBTI+ -personen. Deze weg voorziet wel in specifiekere wetgeving, maar is onbekend is bij onze burgers, en zoals het spreekwoord zegt: onbekend maakt onbemind. Hier komen wij in beeld. Door onze blogs, website en social media, proberen wij aandacht te creëren omtrent deze al bestaande juridische oplossing, zodat iedereen nu al zijn recht kan halen. Wij maken het recht toegankelijk voor iedereen binnen onze samenleving, door niet te kijken naar wat er niet werkt, maar om te laten zien wat er nu al mogelijk is met hetgeen er al bestaat. Lees in onze blog over Europees recht hoé je toch je recht kunt halen.